quarta-feira, dezembro 06, 2006

O segundo - eu acho - post autobiográfico deste blog.


Tudo tão azul hoje. Tudo tão vazio, tudo tão vergonha, tão egoísmo descoberto.
Tudo tão no seu lugar, tudo tão fora de tudo que era ontem. Nenhuma certeza que cetera. O vento, o pó, os movimentos rápidos dos olhos. Nem a Chrissie Hynde me anima hoje, nem o Iggy Pop, nem a Kate Person. Quiçá o Black Sabbath. Nem van halen, nem Bon Jovi.

Nem um porre.
Nem a Maria Rita.

Naaada.
Surpreenda-me Universo.
Free Guestbook from Bravenet Free Guestbook from Bravenet